Zdanowska: Łódź to miejsce, gdzie czuję się najlepiej

Pani prezydent, do której godziny bawiła się pani podczas Łódź Summer Festival, urządzonego na 600. urodziny Łodzi? Ile koncertów w sumie pani obejrzała?

Muszę przyznać z bólem serca, że w całości nie widziałam żadnego. Musiałam przemieszczać się po mieście, bo imprez organizowanych w ramach kulminacji 600. urodzin Łodzi było mnóstwo.

Nie świętowałam, bardziej nadzorowałam, czy wszystko idzie bez problemu. Chciałam być z łodzianami, chciałam widzieć, czy to, co dla nich przygotowaliśmy, się spodobało, czy tego oczekiwali.

Starałam się rozmawiać z mieszkańcami na koncertach, choć było bardzo głośno. Cieszę się, że mogłam zobaczyć fajnie bawiących się łodzian – i nie tylko ich, bo przecież było też wiele osób spoza Łodzi i Polski.

Wie pani, ile osób wzięło udział w tej – największej w historii miasta – imprezie? Wysoka frekwencja panią zaskoczyła?

Owszem, zaskoczyła, bo to jednak środek lata i zdajemy sobie sprawę, choćby obserwując ruch uliczny, że spora grupa mieszkańców jest na wakacjach.

Osobiście nie widziałam nigdy aż tak dużej liczby osób w mieście. A praktycznie każdego dnia święta byłam od 7 rano do północy na nogach. Powtórzę jeszcze raz: nie widziałam nigdy takiej rzeszy gości w mojej Łodzi. Te urodziny były rekordowe w historii imprez naszego miasta. To pewne.

Zainteresowanie tymi koncertami było olbrzymie, bo ludzie, którzy nie zostali wpuszczeni na teren, gdzie się odbywały, postanowili mimo wszystko obejrzeć je, wspinając się na szkielet wieżowca na terenie budowy. Dobrze, że nikomu się nic nie stało...

Deweloper, który prowadzi budowę, niestety nie zabezpieczył jej we właściwy sposób, a budynek był poza obszarem koncertu i imprezy masowej. Na szczęście, odpowiednie służby szybko zareagowały i oczyściły ten teren. Później nie było już takich ekscesów.

Byłam w stałym kontakcie ze strażą miejską, policją, strażą pożarną czy pogotowiem i usłyszałam, że tak spokojnego weekendu w Łodzi nie było od dawna. I to jest najważniejsze przy takich tłumach gości.

Bardzo dobrze, że się wszystko udało. Czy już wiadomo, ile koncerty i inne imprezy towarzyszące urodzinom Łodzi kosztowały miasto? Czy też wszystko pokryli sponsorzy?

Nie mamy tego jeszcze podliczonego, bo urodziny wciąż trwają. Obchodzimy je cały rok 2023. Imprez będzie jeszcze bardzo dużo.

Z uwagi na sytuację finansową samorządów nie byliśmy w stanie wygenerować dużych środków w budżecie na urodziny, więc praktycznie poszliśmy po prośbie do łódzkich firm.

Przy okazji muszę raz jeszcze im podziękować, że postarały się i wsparły miasto – dzięki nim mieliśmy tak wielkie gwiazdy na urodzinach.

Miasto zapowiedziało niedawno, że wszystkie torowiska w Łodzi, które tego wymagają, zostaną przebudowane. Wiadomo, ile ta torowa rewolucja w Łodzi będzie kosztowała? I z czego miasto zamierza ją sfinansować, biorąc pod uwagę nie najlepszą sytuację finansową samorządów?

Większość torowisk już przebudowujemy, czyli tory w ciągu ulic: Legionów, Wojska Polskiego, Przybyszewskiego, Ogrodowa/Północna, Cmentarna czy al. Śmigłego-Rydza: to wszystko będzie gotowe do końca roku, bo jest współfinansowane ze środków unijnych.

Kolejne remonty, jakie mamy zapisane, to torowisko w dalszej części al. Śmigłego-Rydza, budowa odcinka aż do ulicy Śląskiej, którego jeszcze nam brakuje, a który został zapisany w perspektywie wieloletniej jako wielki projekt „Tramwaj dla Łodzi”.

Poza tym na liście inwestycji priorytetowych planowanych do dofinansowania w trybie pozakonkursowym w ramach programu regionalnego dla województwa łódzkiego mamy zapisane torowiska w ciągu ulicy Zielonej do ulicy Legionów, ulicy Warszawskiej i Aleksandrowskiej, a jeszcze robimy całe torowisko do Konstantynowa Łódzkiego w ramach Zintegrowanych Inwestycji Terytorialnych – i na to są pieniądze.

Mamy też przyrzeczone środki UE w ramach programu FEnIKS na torowisko na ul. Rzgowskiej, aż od Centrum Zdrowia Matki Polki, łącznie z pętlą końcową. Ile to będzie kosztowało? Nie jestem w stanie odpowiedzieć w tej chwili. Większość z tych torowisk jest już zabudżetowana w wieloletniej prognozie finansowej. Po tych wszystkich naszych inwestycjach blisko 100 procent torowisk w Łodzi będzie wyremontowane.

Wspomniała pani o modernizacji linii tramwajowej wzdłuż ul. Konstantynowskiej, która będzie prowadzić do Konstantynowa Łódzkiego. To będzie ostatnia z odnowionych linii podmiejskich, czy wrócą jeszcze inne?

Na tę chwilę to będzie ostatnia – bo reszta jest poza gestią naszego miasta. Trzeba o to pytać naszych sąsiadów: czy będą kontynuowali budowę dalszych linii podmiejskich, które kiedyś istniały.

Do tej pory zostały wyremontowane linie do Pabianic, Zgierza – i będzie trzecia, do Konstantynowa. Jak pamiętamy, najdłuższą linią była ta do Ozorkowa, ale gminy położone wzdłuż tej linii zwyczajnie nie mają pieniędzy, by ją wyremontować.

To wiem, ale właśnie te podmiejskie linie tramwajowe wyróżniały Łódź na tle innych dużych miast.

Zgadzam się, ale te linie były już tak zniszczone, że jazda po nich oznaczała duże ryzyko wypadków – i to potężnych. Tam tramwaje wypadały z szyn. Zostały więc odcięte, bo już nie dało się po nich jeździć.

A pytanie o odbudowę trzeba kierować do tamtych samorządów lub do urzędu marszałkowskiego, który – gdyby wpisał te projekty na listę przedsięwzięć priorytetowych – mógłby znaleźć środki w następnej perspektywie unijnej.

W tym roku sama Łódź kupi nowe tramwaje czy autobusy?

Tak. Jesteśmy w trakcie. Nowe tramwaje są już zakupione i 30 moderusów wyjedzie na ulice do końca roku. A autobusy praktycznie mamy już w 100 procentach takie, które spełniają wszystkie normy unijne. Powoli przechodzimy na elektryki. A teraz będziemy jeszcze testować autobusy wodorowe. Więc może następne zakupy będą już zupełnie inne.

Jest pani optymistką, bo już wiele miast testowało autobusy wodorowe, a jednak żadne nie zdecydowało się na ich zakup.

Wiadomo, że jeżeli nie będzie współfinansowania na takie pojazdy ze środków unijnych i nie będzie powrotu do normalnego finansowania samorządów, to nie będzie nas na to zwyczajnie stać.

Przecież Łódź w ciągu ostatnich dwóch lat, w wyniku reform rządowych, a także przez brak wprowadzenia obiecanych zmian legislacyjnych, straciła prawie 2 mld zł. A ile wyniosła tzw. rekompensata? 315 mln złotych. Przeszło półtora miliarda złotych zniknęło. I już. Tak się dobija samorządy.

A my tej kwoty nie nadrobimy. Więc jeśli nie nastąpi powrót do normalnego finansowania samorządów – czy to przez udział w ryczałcie od przychodów ewidencjonowanych, czy innego rozliczenia z zakresu PIT-u i CIT-u, to nie mamy szans na nic.

Ja jestem optymistką i wierzę, że w końcu wrócimy do tego, żeby samorządy były samorządne, a nie zostały sprowadzone do „chodzących po prośbie” o pieniądze do władz rządowych. To w samorządach skupia się życie mieszkańców. To od nas oczekują oni właściwych usług komunalnych, komunikacji, gospodarki wodnej, zieleni, odbioru ścieków, budowania ścieżek rowerowych, budowania szkół, przedszkoli, remontów. Mieszkańcy naszych miast tego od nas oczekują, bo tu żyją.