To będzie rok pod znakiem roweru. Zwłaszcza elektrycznego

Trudno tu mówić o wielkim zaskoczeniu: zainteresowanie elektrycznymi rowerami dostrzegły wszak już dosyć dawno temu samorządy, oferując – przykładowo, w Gdyni czy w Białymstoku – lokalne programy dopłat do e-roweru. Przy czym oferowane na tym szczeblu dopłaty nie były dotąd tak atrakcyjne, jak planowany program rządowy – dofinansowanie sięgało 2,5 tys. zł. Ale było już na tyle znaczące, że mogło się przyczynić do dynamiki wspomnianego rynkowego trendu.

Trudno się dziwić, popularność jednośladów nie pozostaje bez wpływu na warunki funkcjonowania lokalnej administracji. Bezpośrednio może się przyczyniać do częściowego zredukowania wykluczenia komunikacyjnego, zmniejsza presję na komunikację publiczną, a w dłuższej perspektywie – przyczynia się do poprawy stanu zdrowia i kondycji mieszkańców, co nie pozostaje bez wpływu na presję na lokalną służbę zdrowia.

Ale trend tworzy też wyzwania. Oczywiste jest, że cykliści starej i nowej daty, elektryczni i tradycyjni, potrzebują infrastruktury. Proces jej powstawania jest dynamiczny i opisujemy go regularnie, m.in. na łamach „Życia Regionów”. Natomiast coraz ważniejszym – a dziś chyba jeszcze nie do końca uświadomionym – wyzwaniem będzie zapewnienie bezpieczeństwa na ścieżkach rowerowych. Statystyka wypadków rowerowych nie wydaje się być dziś szczególnie niepokojąca: wypadków może przybywa, ale w porównaniu ze wzrostem natężenia ruchu rowerowego jazda na rowerze stała się dziś przedsięwzięciem bezpieczniejszym niż lata temu.

Natomiast w tle czai się nieco poważniejsze zagrożenie: rowerzyści mogą zacząć czuć się w siodełku zbyt bezpiecznie. Widać to na dojrzalszym, niemieckim rynku: według badania działającej tam firmy DEKRA (zatytułowanego z przytupem: „Lecąc na ślepo na dwóch kółkach”) nawet 17 proc. cyklistów – szczególnie młodszych, szczególnie mężczyzn – przynajmniej raz w trakcie jazdy sięga po telefon komórkowy. I nie chodzi o rozmowy, lecz raczej o odpisywanie na wiadomości czy sprawdzanie czegoś. A to, podobnie jak w przypadku jazdy samochodem, zwiększa ryzyko wypadku nawet o połowę. Co oznacza, że czeka nas wkrótce kampania uświadamiająca ryzyko, a być może też – bardziej zdecydowane egzekwowanie przepisów ruchu drogowego na ścieżkach. Być może odstraszy to część użytkowników od jazdy, ale w sumie nie po to wsiadamy na rower, by z niego spaść – metaforycznie i dosłownie.