Pod względem jakości życia polskie miasta znacząco zredukowały dystans do ośrodków miejskich bogatszych krajów europejskich. Potwierdzają to realizowane w 2019 r. badania zlecone przez Eurostat. Polskie miasta stają się coraz lepszym miejscem do życia. Taki bardzo ogólny wniosek można sformułować nie tylko na podstawie oceny obiektywnych wskaźników rozwoju, jak stopa bezrobocia czy wykrywalność przestępstw, ale także różnych badań społecznych ukazujących subiektywne oceny warunków życia w mieście.
CZYTAJ TAKŻE: Czy nowa popandemiczna normalność zmieni nasze miasta?
Tym, co przyciąga do miast, jest dostępność miejsc pracy, większe możliwości awansu i rozwoju czy bogata oferta spędzania czasu wolnego. Mieszkańcy cenią życie w mieście za jakość edukacji w szkołach, dostępność placówek służby zdrowia, sklepów czy infrastruktury sportowej czy ofertę instytucji kultury. Dostrzegają zdecydowaną poprawę infrastruktury drogowej, transportu publicznego i bezpieczeństwa. Są dumni ze zrewitalizowanych centrów miast i przestrzeni publicznych oraz bardziej zadbanych terenów zielonych, a wielu z nich angażuje się społecznie.
Warunki szybko się poprawiają
Z życia w polskich miastach zadowolonych jest ponad 90 proc. mieszkańców – niemal tyle, ile w miastach Europy Zachodniej i wyraźnie powyżej średniej wszystkich 83 badanych miast. Co więcej, polskie miasta znalazły się w grupie liderów pod względem odsetka mieszkańców deklarujących poprawę jakości życia w swoim mieście w ciągu ostatnich pięciu lat. Takie wyniki mogą być powodem do satysfakcji samorządów, które tworzyły i wdrażały strategie rozwoju ukierunkowane na poprawę warunków życia mieszkańców.
Zrównoważony rozwój to nie pogorszenie jakości życia
Przyglądając się współczesnym trendom w zarządzaniu rozwojem miast krajów wysoko rozwiniętych, można jednak dojść do wniosku, że priorytet jakości życia traci na popularności na rzecz koncepcji zrównoważonego rozwoju. Realizacja wizji rozwoju zrównoważonego zakłada zarówno równoważenie i integrację trzech wymiarów rozwoju: gospodarczego, społecznego i środowiskowego, jak i zaspokajanie potrzeb obecnego pokolenia bez ograniczania przyszłym pokoleniom możliwości zaspokojenia potrzeb. Ramy realizacji takiej wizji określa przyjęta przez ONZ w 2015 roku Agenda na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030, obejmująca 17 celów oraz powiązanych z nimi 169 zadań. Trudno wyobrazić sobie postęp w realizacji Agendy 2030 bez uwzględnienia specyfiki miast, w których żyje 55 proc. ludzkości, wytwarza się 85 proc. globalnego PKB i emituje 75 proc. emisji gazów cieplarnianych.
