To centrum nowoczesnego przemysłu, skupiające kilkadziesiąt firm z branży nowych technologii, a jednocześnie funkcjonalna miejska przestrzeń, która przyciąga mieszkańców wydarzeniami kulturalnymi i sportowymi. W przemianę pokopalnianego terenu w Centrum Edukacji i Biznesu miasto zainwestowało 24 mln euro, wykorzystując środki unijne. Po dziesięciu latach trzeba stwierdzić, że to bardzo udana inwestycja.
Od Gleiwitzer Grube…
Historia obecnie pięknie odrestaurowanych, przyciągających uwagę budynków przy ul. Bojkowskiej w Gliwicach, sięga połowy XIX wieku. Wówczas nadreński przedsiębiorca William Suermondt rozpoczął odwierty w poszukiwaniu węgla kamiennego w rejonie Gliwic. Początek kopalni „Gliwice” datuje się na 1901 r., gdy połączono 16 pól górniczych w jedno. Później wybudowano infrastrukturę techniczną i rozpoczęto fedrowanie. Do 1945 roku zakład nosił nazwę Gleiwitzer Grube, później KWK Gliwice.
Pierwszy poziom wydobywczy, na głębokości 185 metrów, założono w 1911 r. W 1930 r. roczne wydobycie przekroczyło 500 tys. ton węgla, a podczas II wojny światowej osiągnęło niemal 900 tys. ton. Wraz z drążeniem szybów rozpoczęła się również budowa najbardziej charakterystycznych budynków kopalni – monumentalnej cechowni z łaźnią, maszynowni i kotłowni, w których obecnie mieszczą się firmy Nowych Gliwic. Budynki powstały według projektu architektów Emila i Georga Zillmannów, twórców katowickiego Giszowca i Nikiszowca.