Zespół muzyki dawnej rozpoczął działalność w Filharmonii Lubelskiej w sezonie artystycznym 2016/2017. Stała się ona zwieńczeniem zarówno marzeń dyrekcji, widzów, jak i i samych filharmoników, którzy fascynują się muzyką dawną i ją grają.
Wiele planów dotyczących zespołowego życia muzycznego jest trudnych, jednak te związane z zespołem muzyki dawnej są szczególnie skomplikowane. Taka orkiestra wymaga bowiem autentycznych instrumentów z epoki lub ich wiernych lutniczych kopii. Nie mniej ważna jest wiedza z zakresy kultury i obyczajów wieków minionych.
Wszystkie te wymagania nie osłabiają jednak dążenia młodych pokoleń muzyków do podejmowania muzycznej tradycji. Z jednej strony chcą popularyzować dziedzictwo artystyczne dawnych wieków, z drugiej odkrywać je dla siebie, bo przecież wiele utworów nie było granych od dawna, a nie są znane nawet dobrze wyrobionym współczesnym melomanom.
Jak podkreślał Jan Sęk, dyrektor naczelny Filharmonii Lubelskiej, Lublin jest najlepszym dowodem na nieodkryte bądź szerzej nieznane muzyczne wątki przeszłości. Dobrym przykładem promieniowania muzyki dawnej na Lubelszczyźnie jest słynny Jan z Lublina, autor „Tabulatury”.
Także wybitny przedstawiciel lubelskiego renesansu Sebastian Klonowic, zmarły w Lublinie w 1602 roku, objawił swój kompozytorski talent. Nazwa lubelskiego zespołu muzyki dawnej nawiązuje do niego – Klonowic był bowiem członkiem Konfraterni Literackiej przy kościele pw. św. Ducha. Nawiązanie do jej tradycji podkreśla pamięć o dokonaniach cechów i bractw muzyków lubelskich w czasach I Rzeczypospolitej.
