Strefa Euro-Park Mielec jako efekt gospodarczych przemian związanych ze zmianą ustroju politycznego powstawała w dramatycznych dla regionu okolicznościach. Miasto, w którym panowała przemysłowa monokultura oparta o fabrykę WSK PZL Mielec, w krótkim czasie straciło gospodarcze oparcie. Krach eksportowy związany z utratą najważniejszego rynku zbytu – ZSRR i krajów RWPG – doprowadził do spadku produkcji i wymusił duże redukcje zatrudnienia. W rezultacie w Mielcu gwałtownie zaczęło rosnąć bezrobocie, które w końcu 1993 r. sięgnęło 22 proc. Było więc znacznie większe od średniej krajowej sięgającej wówczas 16 proc. Spowodowało to falę strajków i niepokojów społecznych, a w rezultacie wymusiło reakcję rządu. W listopadzie 1992 r. ówczesne Ministerstwo Przemysłu i Handlu zadeklarowało powołanie specjalnej strefy ekonomicznej.
Strefa miała być obszarem przyciągającym inwestycje dzięki preferencyjnym warunkom funkcjonowania dla lokujących się tam przedsiębiorstw.
Przekroczone plany
Pierwsze zezwolenie na korzystanie z ulg podatkowych otrzymał Agmar-Telecom w połowie 1996 r. – firma zajmująca się produkcją systemów obudów metalowych z zastosowaniem w telekomunikacji i IT. Efekty przerosły oczekiwania – wielkość napływającego kapitału okazała się znacznie wyższa od zakładanego w planach rozwojowych SSE. Założeniem strefy było utworzenie 7 tys. miejsc pracy oraz zagospodarowanie majątku po restrukturyzacji WSK PZL Mielec, ale już po siedmiu latach planowany poziom zatrudnienia został przekroczony, a poziom zrealizowanych nakładów przewyższył ten oczekiwany prawie czterokrotnie.
Dodatkowym efektem było ożywienie lokalnej przedsiębiorczości: firmy w strefie potrzebowały dostawców komponentów do produkcji, kooperantów, dostawców usług, zaczęły się więc rozwijać przedsiębiorstwa już istniejące, powstawały także nowe.
Według KPMG okres największych inwestycji i rozwoju strefy przypadł na lata 1997–1998. W raporcie podsumowującym działalność SSE Euro-Park Mielec KPMG podaje, że do końca 1997 r. strefa uzyskała wielu nowych inwestorów, w tym dwóch kluczowych pracodawców: United Technologies Automotive (od 1999 r. Lear Automotive) oraz BRW. Mimo że w kolejnych latach zaczęła rosnąć konkurencja ze strony innych stref, do mieleckiej weszły kolejne duże firmy: m.in. Krono-Wood, Zielona Budka, Kirchhoff, Onduline czy Frantschach.
