Tego dnia sala koncertowa Filharmonii w ramach uroczystego koncertu jubileuszowego wypełni się dźwiękami wielkich mistrzów. Gościem specjalnym będzie Lukas Geniušas – laureat wielu konkursów pianistycznych, w tym II Nagrody na XVI Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w Warszawie. Wykona on II Koncert fortepianowy S. Rachmaninowa oraz, wraz z chórami lubelskich szkół i Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Lubelskiej, Fantazję c-moll L. van Beethovena.
Jubileusz jest okazją do przypomnienia najważniejszych wydarzeń z historii Filharmonii. Początki zespołu instrumentalnego w Lublinie, który stał się podwaliną pod orkiestrę symfoniczną, sięga końca II wojny światowej i czasu „wyzwalania” ziem Rzeczypospolitej spod okupacji niemieckiej. Zespół powstawał w sposób oddolny i spontaniczny – tworzyło go grono muzyków związanych z miastem, którzy w połowie grudnia 1944 roku zawiązali Lubelską Orkiestrę Kameralną. Moment ten uznaje się za symboliczny początek powstania Filharmonii Lubelskiej.
Po miesiącach prób i przygotowań 18 maja 1945 roku odbył się legendarny premierowy koncert Lubelskiej Orkiestry Symfonicznej, w którą przeistoczył się kameralny skład. Koncert prowadził jego założyciel – młody warszawski dyrygent Zygmunt Szczepański. Jako solista wystąpił skrzypek Stefan Rachoń. Na koncercie inauguracyjnym nie mogło zabraknąć utworów S. Moniuszki (uwertura do opery „Halka”) czy H. Wieniawskiego (Koncert skrzypcowy d-moll) oraz lubianej przez melomanów serenady „Eine kleine Nachtmusik” W. A. Mozarta oraz symfonii h-moll „Niedokończonej” F. Schuberta.
Koncert i orkiestrę przyjęto entuzjastycznie. Wkrótce patronat nad orkiestrą obejmuje Towarzystwo Muzyczne w Lublinie, by niedługo potem przejść pod skrzydła lubelskiego magistratu jako Miejska Orkiestra Filharmoniczna. 21 listopada 1949 roku zespół został upaństwowiony, zyskując możliwość prowadzenia systematycznej działalności. Sezon artystyczny 1959/1960 przyniósł uroczyste nadanie imienia filharmonii – z okazji 15-lecia istnienia otrzymała ona miano im. Henryka Wieniawskiego, lublinianina, wielkiego pedagoga, skrzypka i kompozytora.
Z Filharmonią Lubelską najdłużej związany był Adam Natanek – ponad 30 lat (lata 60.–90. ub. wieku). Dyrektor Natanek doprowadził do zmiany projektu rozpoczętej w 1971 r. budowy gmachu zwanego później Teatrem w Budowie, która uwzględniła istnienie w nim sali Filharmonii. Przeprowadzka do nowej siedziby miała miejsce w 1995 roku. Rok później Agnieszka Kreiner nagrała pierwszą w historii Filharmonii płytę z udziałem skrzypka Edwarda Zbigniewa Zienkowskiego „Souvenir de Lublin”. Podczas kadencji Teresy Księskiej-Falger w sali koncertowej zainstalowano organy firmy Schuke. Sezon artystyczny 1999/2000 to czas reformy administracyjnej w kraju. Państwowa Filharmonia Lubelska im. Henryka Wieniawskiego staje się instytucją samorządu województwa lubelskiego. Zmienia się jej nazwa, która brzmi: Filharmonia im. H. Wieniawskiego w Lublinie. Obecna dekada w historii Filharmonii to czas modernizacji. Jej efektem jest gruntowny remont budynku Filharmonii, a w sferze artystycznej powołanie do życia dwóch zespołów: Chóru oraz Zespołu Muzyki Dawnej. Natomiast najnowszy artystyczny rozdział na kartach historii tej instytucji zapisuje Wojciech Rodek, wybitny dyrygent, a jednocześnie niezwykle dynamiczny i twórczy dyrektor naczelny.
