Polityka to gra zespołowa

ZR: Trudno się z panem skontaktować, odkąd został pan prezydentem Kielc.

Bogdan Wenta: Bardzo gorący czas. Spotkanie za spotkaniem, mnóstwo telefonów, rozmów, negocjacji, wdrażania się. Nawet nie miałem czasu jeszcze nacieszyć się zwycięstwem.

Myślałem, że już pan gwiazdorzy po sukcesie, jakim niewątpliwie było zostanie prezydentem Kielc.

Nigdy nie gwiazdorzyłem i nie gwiazdorzę. Mam w sobie wiele pokory, szacunku i wdzięczności dla decyzji wyborców w Kielcach.

W pierwszej turze wyborów głosowało na pana 32 913 kielczan, to jest 37,6 procent mieszkańców miasta. W drugiej turze, w której pańskim kontrkandydatem był Wojciech Lubawski, urzędujący od 16 lat prezydent miasta, otrzymał pan aż 61,3 procent głosów, uzyskując tym samym wybór na urząd prezydenta.

Bardzo zobowiązujący wynik. Dziękuję za zaufanie mieszkańców Kielc, którzy chcą zmian.

Przez lata był pan uznanym w kraju i za granicą piłkarzem ręcznym. Występował pan w Wybrzeżu Gdańsk, CD Bidasoa, FC Barcelona, TuS N-Lübbecke i SG Flensburg-Handewitt i wziął pan udział w siedmiu finałach europejskich pucharów. W latach 1981–1994 reprezentował pan Polskę, a w latach 1997–2000 reprezentował Niemcy. W latach 2004–2012 sprawował pan funkcję selekcjonera reprezentacji Polski, skąd przeszedł pan do polityki i w 2014 roku został deputowanym do Parlamentu Europejskiego. Jest życie po sporcie?

Sport był moim życiem przez znaczną część mojego życiorysu i nigdy nie przestanie być dla mnie ważny. Ostatnio spędziłem cztery lata i cztery miesiące w Parlamencie Europejskim. Wtedy też mówiono, że sobie nie poradzę, i że jak to, sportowiec ma być teraz eurodeputowanym? Ataki mnie wzmacniają i sprawiają, że bardziej się mobilizuję. Zdobyłem spore doświadczenie, wiele cennych kontaktów.

Ale doświadczenia samorządowego pan nie ma. Nigdy nie pracował pan dla samorządu, ani nie kandydował w wyborach samorządowych. Aż do teraz. Skąd ta zmiana i dlaczego zostawił pan Parlament Europejski dla Kielc?

Zawsze współpracowałem na poziomie lokalnym z różnymi strukturami, bardziej po stronie niepolitycznej. Nie jestem jednym z tych, którzy znają się na wszystkim. Nie powiem nigdy, że jestem specjalistą od wszystkiego. Powiem, że chcę zdobywać wiedzę i doświadczenie. Moją mocną stroną jest umiejętność budowania zespołów i kierowania nimi. Myślę nieskromnie, że każdy to potwierdzi (śmiech).

Nie ma pan wrażenia, że prezydentem Kielc został na zasadzie celebryty, na którego ludzie zagłosowali jako na popularnego sportowca, a nie skutecznego polityka?

Moje ostatnie cztery lata to polityka, i także sport. Ludzie zdążyli mnie poznać jako europarlamentarzystę, rzecznika okręgu małopolsko-świętokrzyskiego w Parlamencie Europejskim. Od sportu się nie odżegnuję, ale moja działalność w ostatnich latach była skierowana na politykę. W wyborach kielczanie nie wybierali sportowca, ale samorządowca i przyszłego włodarza miasta.

A czy nie ma pan wrażenia, że oszukał wyborców, którzy głosowali na pana do Parlamentu Europejskiego, rezygnując teraz z mandatu eurodeputowanego?

Nie. To rezygnacja z kilku miesięcy prac w Brukseli. Wiele osób przede mną rezygnowało z mandatu. W kwietniu Parlament Europejski zakończy swoje głosowania, bo zacznie się kampania. W Polsce kampania wyborcza trwa permanentnie.

Czy region małopolsko-świętokrzyski zyskał na pańskiej pracy w Parlamencie Europejskim?

Sądzę, że tak.

W jaki sposób?

Jako członek komisji kultury, edukacji młodzieży i sportu skutecznie zabiegałem o lokalną współpracę sportową oraz współpracę z Erasmusem. Byłem koordynatorem Chrześcijańskiej Demokracji w Komisji Rozwoju. Mieszkańcy Kielc oczekują teraz mojej pracy na rzecz miasta.

Nie ma ryzyka, że nie wypełni pan kadencji i weźmie udział w kolejnych wyborach, np. do Sejmu lub Senatu?

Planuję pełną pięcioletnią pracę na rzecz Kielc, nie planuję udziału w wyborach.

Nie odpowiedział pan, co sprawiło, że postanowił kandydować na prezydenta Kielc?

Wcześniej ktoś w Kielcach zaufał mi, dał szansę, miał wizję, którą realizowałem.

Kto?

Prezes klubu Vive Targi Kielce, pan Bertus Sarvaas. Dzięki niemu odnalazłem się z rodziną w Kielcach.

Mógł pan wybrać lepsze kontrakty i zagraniczne kluby, a zdecydował się na znacznie niższą pensję prezydenta Kielc.

Mogłem, bo moja wartość była znana. Zostałem przekonany, że warto zainwestować w Kielce i zostać tu. Dzisiaj chcę spłacić dług i oddać to, co mi zaoferowano. W czerwcu minęło dziesięć lat, odkąd związałem się z Kielcami i chciałbym, żeby tak zostało. Kielce są moim miejscem na ziemi. Dzisiaj tworzę nową drużynę, bo tylko gra zespołowa się liczy. Dobry lider czy trener nie wystarczy. Potrzebna jest sprawnie działająca drużyna.

Jaki ma pan plan dla Kielc?

Jest w naszym programie wyborczym. Każda z osób, która od nas kandydowała, miała swoje punkty programu. Chcę współpracy możliwie wielu sił dla dobra Kielc. Nie widzę również problemu w realizacji punktów programowych moich kontrkandydatów, jak i byłego prezydenta Kielc.

Jak pan ocenia cztery kadencje Wojciecha Lubawskiego, byłego prezydenta Kielc? Sprawował swój urząd nieprzerwanie przez 16 lat.

16 lat u władzy to długo. Pan prezydent zawsze udowadniał, że potrafi znaleźć się w klasie mistrzowskiej. Zostawił swój ślad w Kielcach, czego nie można zapomnieć. Kontakt z panem prezydentem miałem przez ostatnie moje lata pracy dla Kielc i tego Wojciechowi Lubawskiemu nie zapomnę.

Dlatego nie kandydował pan pod żadnym partyjnym szyldem?

Nie jestem i nie byłem członkiem żadnej partii politycznej. Uważam również, że Polacy są zmęczeni szyldami partyjnymi i na poziomach lokalnych potrzebują działaczy obywatelskich, nie partyjnych.