Ląd z morza wyłoniony

W nocy 5 stycznia br. woda w Tudze, nad którą leży Nowy Dwór Gdański, podnosiła się co godzinę o 10 cm. Niewielka na co dzień rzeczka podtopiła domy, zalała ulice i część parku miejskiego, wdarła się do gmachu starostwa powiatowego. Pchane sztormem spiętrzone fale Bałtyku spowodowały także niebezpieczne wezbranie wód Zalewu Wiślanego oraz Nogatu, Wisły Królewieckiej i Szkarpawy.

Na Żuławach zagrożenie powodziowe w wyniku sztormowej „cofki” to codzienność. Poprzednie alarmy powodziowe ogłaszano tu w październiku i listopadzie ub.r. Nie wszyscy jednak, nawet wśród mieszkańców Pomorza, w pełni zdają sobie sprawę, że istnienie Żuław zależy od sprawności odwadniających deltę Wisły zamontowanych w 105 pompowniach ponad 200 pomp o wielkiej wydajności oraz stanu wałów nad rzekami i kanałami, w których woda płynie ponad otaczającymi je polami. Coraz mniej osób pamięta lata po II wojnie światowej, gdy położone poniżej poziomu morza żuławskie poldery, zatopione przez wycofujących się Niemców, zalane były wodą o głębokości 1,5 m – tworzącą zimą bezkresną taflę lodu – nad którą wznosiły się wzdłuż dawnych dróg wierzchołki wierzb i pochylone słupy energetyczne.