Początkowo załatwiał ją Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w Opolu, do którego w poszczególnych miesiącach trafiały kolejne wnioski o przyznanie środków na naprawę okularów.
Ponieważ podstawowym warunkiem przyznania świadczenia z pomocy społecznej jest spełnienie kryterium dochodowego w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku, każdy nowy wniosek inicjuje nową sprawę z zakresu pomocy społecznej i nowe postępowanie administracyjne. Liczba tego rodzaju spraw w samorządowych kolegiach odwoławczych oraz w sądach administracyjnych stale więc rośnie, a ich załatwienie zajmuje coraz więcej czasu. Wnioskodawcą była osoba niepełnosprawna, utrzymująca się z zasiłków pomocy społecznej, wobec której, jak twierdził MOPR, wykazywała postawę roszczeniową. Taką postawę kształtują dwa czynniki, z których pierwszym jest niedobór środków finansowych, a drugim – mnogość środków odwoławczych, umożliwiających wielokrotne rozpatrywanie tej samej sprawy.
MOPR początkowo odmawiał przyznania zasiłku celowego na naprawę okularów, ale w wyniku odwołań negatywne decyzje uchylało Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu. Trwało to aż do czasu, gdy rozpatrując wniosek z marca 2017 r., prezydent Opola przyznał wnioskodawcy 160 zł na naprawę okularów, a MOPR umorzył postępowanie w sprawie kolejnego wniosku, z maja 2017 r.
Wnioskodawcy nie usatysfakcjonowała żadna z tych dwóch decyzji. W kolejnych odwołaniach do SKO zarzucił, że dyrektor MOPR bez konsultacji z nim zadecydował o naprawie okularów w innym zakładzie optycznym niż ten, w którym je kupiono. Kwota, przekazana na konto zakładu, była niewystarczająca, okulary źle naprawiono i brakuje dwóch soczewek. A dopóki sprawa zasiłku nie zostanie załatwiona, nie można umorzyć postępowania, zainicjowanego wnioskiem z marca 2017 r. SKO uznało jednak obie decyzje za prawidłowe i utrzymało je w mocy. W efekcie sprawa, rozpoczęta wnioskiem z marca 2017 r., została w postępowaniu administracyjnym zakończona decyzją o przyznaniu 160 zł zasiłku celowego na naprawę okularów. Natomiast w drugiej ze spraw kolegium uznało, że skoro jej przedmiot nie istnieje, gdyż został objęty innym ostatecznym rozstrzygnięciem, postępowanie należy umorzyć.
Wnioskodawca zaskarżył obie decyzje SKO do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu. Sąd rozpoznawał skargi odrębnie. W pierwszej ze spraw nie miał wątpliwości, że skarżący był uprawniony, ze względu na ubóstwo i niepełnosprawność, do ubiegania się o przyznanie pomocy społecznej. Oddalił jednak skargę, gdyż przyznana kwota była uzasadniona i odpowiadała wysokości rzeczywistych kosztów naprawy okularów, wynikających z faktury VAT, wystawionej przez zakład optyczny. Finał tej sprawy nastąpił jednak dopiero w Naczelnym Sądzie Administracyjnym, który potwierdził prawidłowość oceny WSA, oddalając skargę kasacyjną.
