Ograniczenia w miejscowych planach dotyczące reklam nie wszystkim się podobają. Nie inaczej było w wypadku Poznania. Spółka, która zajmowała się wynajmem powierzchni na terenie budowanego centrum handlowego, postanowiła podważyć zapisy miejscowego planu uchwalonego w 2006 r.
Miejscowy plan zakazywał sytuowania reklam wolno stojących. Dopuszczał jedynie lokalizowanie ich na budynkach, przy czym powierzchnia reklamy nie mogła przekraczać 20 proc. powierzchni danej elewacji. Natomiast zezwalał na stawianie szyldów informujących. I takie postawiła spółka. Ich jedynym zadaniem było przekazanie informacji, że w centrum handlowym można wynająć powierzchnię handlową i usługową. Fakt postawienia szyldów zgłosiła miastu, a to wniosło sprzeciw. Spółka zaczęła się odwoływać, ale nic nie wywalczyła. Dlatego postanowiła doprowadzić do uchylenia niekorzystnych dla siebie postanowień miejscowego planu.
Uważała, że zakaz jest sprzeczny z art. 15 ust. 3 pkt 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w brzmieniu obowiązującym w dacie uchwalenia tego planu. Przepis nie zezwalał na wprowadzanie zakazów umieszczania reklam, lecz jedynie na określenie warunków ich sytuowania, np. gabarytów. Regulacja dopuszczająca tego rodzaju zakazy pojawiła się później. Wprowadziła ją do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym tzw. ustawa krajobrazowa z 2015 r. Oznacza to, że zakaz sytuowania reklam został przyjęty bez podstawy prawnej.
Spółka zarzuciła również, że definicje „tablicy reklamowej”, „urządzenia reklamowego” oraz „szyldu” zawarte w miejscowym planie są sprzeczne z tymi z ustawy o planowaniu.
W odpowiedzi na skargę władze Poznania tłumaczyły, że spółka dopuściła się samowoli budowanej. Nielegalnie postawiła urządzenia reklamowe, co do których nadzór budowlany wydał nakaz rozbiórki. Ponadto rada miasta miała obowiązek stosować przepisy obowiązujące w dacie uchwalania planu. Wówczas w ustawie o planowaniu nie było definicji „reklamy”. Dlatego zamieściła ją w planie. Wprowadzenie do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym od 11 września 2015 r. definicji „urządzenia reklamowego”, „reklamy” i „szyldu” pozostaje więc bez wpływu na ocenę zgodności z prawem miejscowego planu.
