Konrad Fijołek: Nie mogę powiedzieć, że coś nam nie wyszło

Wszyscy pamiętamy, że najbardziej gorące były pierwsze tygodnie wojny rosyjsko-ukraińskiej. Czego pan jako prezydent nauczył się w tamtym czasie, jeśli chodzi o pomoc uchodźcom wojennym?

Te dni, potem tygodnie i miesiące pokazały mi, jak ważna jest rola samorządu i jak ważna jest współpraca. Od pierwszych godzin byłem w kontakcie z merami naszych miast partnerskich przez Facebooka, na Zoomie, online. Ustalaliśmy, co jest potrzebne, i wysyłaliśmy listy do innych samorządów w Polsce, które organizowały zbiórki darów, a następnie planowaliśmy, jak to przerzucić przez zatkaną przecież granicę. Zapadła więc decyzja, żeby te dary przysyłać do Rzeszowa czy Przemyśla i na miejscu przeładowywać.

Pakowaliśmy się w małe busiki i przerzucaliśmy je przez pas graniczny, skąd były odbierane w koordynacji z miastami ukraińskimi. To było bardzo duże wyzwanie pod względem logistycznym. Generalnie to ogromny wysiłek wykonany z powodzeniem przy udziale mieszkańców i organizacji pozarządowych, mimo że to nie było standardowe zadanie samorządu. Ale ten czas pokazał najdobitniej, jakich mamy mieszkańców. Bez nich nic by się nie udało. To oni przyjęli uchodźców do swoich domów i to oni te wszystkie materiały pomocowe dostarczali.

Coś można było zrobić lepiej?

Pewnie tak, ale dawaliśmy radę. Co chwilę coś się sypało, ale ratowaliśmy sytuację, jak się dało, bo jesteśmy elastyczni. Jeśli coś nie zadziałało, to szukaliśmy innego rozwiązania. Jak zabrakło żywności, to dawaliśmy informację na Facebooka i zaraz było 1000 kanapek, gdy zabrakło wózków, to zaraz pojawiło się ich 100. Takich sytuacji było wiele. Było też i tak, że przyjechało do nas 20 autokarów z ludźmi innej narodowości niż ukraińska, ale też uciekających z Ukrainy. I też trzeba było się nimi zająć. To wymagało zorganizowania specjalnych punktów, stworzenia systemu na szybko, ale zrobiliśmy to. Generalnie nie mogę powiedzieć, że coś nam nie wyszło. Wszystko udało się ogarnąć, choć czasem nie od razu.