Przypadek S14

Bardzo potrzebnym nie tylko z punktu widzenia ruchu tranzytowego, ale i mogącego stanowić rozwojowy impuls dla zachodniej części podłódzkich okolic.

Dlaczego niedowierzania? Trasa S14, bo o niej mowa, nigdy nie miała jakiegoś szczególnego wsparcia politycznego, choć z Łodzi pochodził m.in. szef resortu infrastruktury w pierwszym rządzie PO-PSL Cezary Grabarczyk. Dlatego fakt ogłoszenia w 2015 r. przetargu na kontynuację budowy tej drogi był pewnym zaskoczeniem. Postępowanie ciągnęło się blisko dwa lata i zakończyło się fiaskiem, bo złożone oferty przekraczały kosztorys inwestorski o 264 mln zł. Swoją drogą to w dzisiejszych przetargach wydarzenie zaskakujące, zwykle składane oferty są zdecydowanie poniżej wycen zamawiającego. Być może jakiś błąd pojawił się na etapie szacowania przez GDDKiA kosztów tej inwestycji? Trudno uwierzyć, że takie „przestrzelenie” przy ogólnie panującym trendzie nie wzięło się z niczego. Z drugiej strony może to być zapowiedź odwrócenia trendu – cały czas czekamy na przesuwane otwarcie ofert cenowych w kilku ważnych, także ciągnących się kilkanaście miesięcy przetargach, m.in. na nową wylotówkę Warszawa–Grójec (S7) czy węzeł Lubelska, na którym skrzyżują się trasy S2 i S17.