„Dom drewniany w stylu rodzimym wszystkich naszych dworów szlacheckich, obszerny, porządnie i mocno postawiony, przyozdobiony gankiem, jak wszystkie nasze ganki” – tak pisał o modrzewiowym dworze Tetmajerów w Łopusznej przebywający tu w 1832 r. poeta Seweryn Goszczyński. Budynek od tego czasu się zmienił, pod koniec XIX stulecia został otynkowany i pobielony, dobudowano też okrągłe słupy. Z trudem przetrwał czasy, gdy był w nim PGR. Obecnie przypomina dawną siedzibę szlachty i mieści się w nim Muzeum Kultury Szlacheckiej.
Największym skarbem Łopusznej jest XV-wieczny drewniany kościół z malowanym na desce tryptykiem przypominającym ikonostas cerkiewny, pochodzącym z czasów wybudowania świątyni, przedstawiającym Koronację Najświętszej Marii Panny przez Trójcę Świętą oraz postaci świętych.
W drodze w Tatry
Kilka kilometrów za Łopuszną w stronę Krościenka leży Harklowa, wieś, w której przed laty zatrzymywali się pierwsi podróżnicy wędrujący w Tatry z różnych stron Polski, nocujący w miejscowym dworze, którego górzyste i zalesione okolice były niebezpieczne. W dworze tym zatrzymał się między innymi jeden z pierwszych badaczy Tatr Stanisław Staszic.
Dziś z dawnego dworu zostały skromne resztki, Harklowa jednak może się pochwalić innym wartościowym zabytkiem – późnogotyckim drewnianym kościołem. Malowniczo usytuowany w cieniu lip i modrzewi kościół pochodzi z końca XV stulecia, jednak dziś ani wewnątrz, ani na zewnątrz budowla nie przypomina XV-wiecznej świątyni ze względu na częste przebudowy. W XVII w. kościół został wzbogacony o wieżę zwieńczoną ostrosłupowym hełmem. Do nawy w XVIII stuleciu dobudowano kruchtę, a w XIX w. – kaplicę nakrytą kopułą.
