– Tegoroczną edycję Festiwalu Szekspirowskiego cechuje nie tylko wysoki poziom artystyczny wszystkich spektakli, ale również ich gatunkowa różnorodność – powiedział nam prof. Jerzy Limon, dyrektor Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego. – Zobaczymy przedstawienia z całego świata od onirycznej „Wyspy” Teatru Pieśń Kozła, poprzez bardzo nowoczesnego chińskiego „Titusa Andronicusa 2.0″, niezwykłą muzyczną interpretację „Hamleta” z Ukrainy czy plastyczną i świetną aktorsko „Miarkę za miarkę” z Moskwy w realizacji znakomitego brytyjskiego zespołu Cheek by Jowl, aż po dynamicznego, komicznego, granego na scenie elżbietańskiej „Zakochanego Szekspira”, naszą koprodukcję z Teatrem Wybrzeże. Każde z tych przedstawień pokaże inne możliwości sceny naszego teatru i różne formy interakcji z widzem.
Szansę na wysoki poziom zaproszonych spektakli dała również niełatwa, ale konieczna decyzja Łukasza Drewniaka, selekcjonera konkursu o nagrodę Złotego Yoricka dla najlepszego polskiego szekspirowskiego spektaklu ostatniego sezonu. „Laureat Złotego Yoricka ma być spektaklem eksportowym i przełomowym zarazem, głębokim interpretacyjnie, innowacyjnym formalnie i gorącym politycznie w jednej chwili. Takie spektakle nie rodzą się na pstryk, nie chodzą tyralierą i bywa, że zdarzy się sezon, w którym nie uda się znaleźć nawet trzech kandydatów do takiego miana, nawet jednego” – napisał Łukasz Drewniak w oświadczeniu motywującym brak w tym roku szekspirowskiego konkursu.
Samotny starzec
W nurcie głównym prezentacje rozpocznie w piątek 28 lipca „Wyspa” Teatru Pieśń Kozła w reżyserii Grzegorza Brala z muzyką Jeana-Claude’a Acquavivy i Macieja Rychłego. Spektakl oparty jest na „Burzy”, ostatnim tekście dramatycznym Szekspira. Pisany był z perspektywy odchodzenia i pożegnania ze światem. Jest metaforą i baśnią jednocześnie. Nasycone smutkiem i nostalgią kameralne widowisko tworzą aktorzy teatru razem z tancerzami uznanego choreografa Ivána Péreza.
– W naszej interpretacji „Burza” Williama Szekspira dzieje się w oszalałej wyobraźni starca Prospera, który, przykuty do swego więzienia, snuje marzenia i sny – twierdzą twórcy spektaklu. – Człowiek zdradzony i oszukany żyje wyłącznie marzeniami, które sam stwarza. Wyobraźnia Prospera jest poetycka i magnetyczna. Kreuje on wszystkie postaci, które go otaczają, będąc każdą z nich – i żadnej z nich nie widząc naprawdę. Wyobraźnia, jak mit, stwarza muzykę i taniec. Narracja starca jest nielogiczna, sugestywna i nie poddaje się zaszufladkowaniu. Prospero opowiada o przeżyciach, marzeniach, których nie można spełnić, i świecie, który nie istnieje.
Wszystko ma formę poematów muzyczno-tanecznych. Prospero od 12 lat jest więźniem i opowiada 12 muzycznych poematów. Wspaniałej choreografii towarzyszy przejmująca polifonia wokalna.
