Rządzić się samemu

Wyzwania przed Polską XXI wieku jak stały, tak stoją i nic tu nie pomoże wyrzucenie niektórych prezenterek i ich kolegów z telewizji ani nawet gadanie o „dobrej zmianie”. Nie podobają mi się manipulacje przy Trybunale Konstytucyjnym i służbie cywilnej, zwłaszcza te drugie. Ale też wciąż mam nadzieję, że znajdą się rzeczy, które nowa władza zrobi lepiej od poprzedniej, na przykład pomoc rodzinie albo innowacyjność gospodarki.

Przed jednym wszakże gorąco ją przestrzegam. Dobry wynik PiS w październikowych wyborach rodzi pokusę pójścia za ciosem. Przecież wybory samorządowe przeprowadzone rok wcześniej dały inny wynik, nawet w Małopolsce uważanej (obok Podkarpacia) za twierdzę prawicy. W powiatach i miastach rządzi na ogół koalicja PSL, Platformy i lokalnych ugrupowań. W gminach już tylko miejscowi działacze. Gdyby wybrać samorządy powtórnie? Ludzie pójdą za większością. Więc może reforma samorządowa: na kolanie napisać ustawę, uchwalić nocą, opozycja niech pyskuje. Na przykład powrót do gierkowskiego podziału Polski na 49 województw, bez sejmików, marszałków i podobnego zawracania głowy. Powiatów nie będzie, wojewodowie i naczelnicy gmin mianowani w Warszawie i tylko jej podlegli. Zwolenników znajdziemy w Tarnowie i Nowym Sączu, wciąż rozmarzonych minionymi splendorami wojewódzkimi.