Księga Ezechiela tak przedstawia książąt Judy: „są jak wilki rozdzierające zdobycz: rozlewają krew, zabijają ludzi, aby osiągnąć niesprawiedliwe zyski” (22,27). W symbolice chrześcijańskiej wilk jest alegorią grzechów głównych: chciwości i nieumiarkowania w jedzeniu i piciu. Czarownice używały wilków jako wierzchowców i wkładały podwiązki z wilczej skóry. Motywem malarstwa średniowiecznego są wilki rozszarpywane przez psy – wilki symbolizują heretyków, a psy zakon dominikański. Wilk – samo zło – zagryzał konie, zjadał podróżnych w saniach. Tak go malowali Chełmoński, Rybkowski, Wierusz-Kowalski.