Działająca od września 2013 roku instytucja mieści się w zaadaptowanych budynkach dawnego Browaru Bojańczyka, który pod koniec XIX wieku był największym przedsiębiorstwem z tej branży na Kujawach Wschodnich.
Zabudowania przy ulicy Łęgskiej powstawały od lat 30. XIX stulecia, zakładu uruchomiono w roku 1840. Z początku był manufakturą, zatrudniającą ledwie kilku pracowników – ruch w interesie zaczął się w latach 70. wraz z unowocześnieniem metod warzenia. Roczna wartość produkcji skoczyła z 1500 rubli w 1874 roku do 31 tysięcy w roku 1877, podobnie wartość zakładu – z 3,5 do 50 tysięcy. Przed 1914 rokiem wyrabiano tu piwo kujawskie, pilzneńskie, bawarskie i monachijskie. Wyroby sprzedawano na Kujawach oraz w guberniach płockiej i warszawskiej.
Właściciele firmy – kolejne generacje Bojańczyków – w istotny sposób wpływali na życie Włocławka. Firmę stworzył Kazimierz, później zarządzali nią Rafał, Wincenty, wreszcie Jerzy – przedstawiciel czwartego pokolenia browarników, który pełnił także m.in. obowiązki prezydenta miasta (1920 r.), w latach 1932-1939 był prezesem latach Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich, a w nowej rzeczywistości (1945-1947) sprawował funkcję przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej z ramienia Stronnictwa Demokratycznego.
Właśnie za czasów jego urzędowania rozwój firmy przerwał wybuch pierwszej wojny światowej. Po jej zakończeniu produkcję wznowiono (wytwarzano jasne kujawskie i ciemne monachijske), jednak krajowy, a później i światowy kryzys gospodarczy lat 20. spowodowały, że firma nie wróciła już do dawnej świetności – w 1937 roku ogłosiła upadłość
Druga wojna ostatecznie położyła kres browarniczej tradycji, a w 1969 roku – po latach starań dawnych właścicieli o odzyskanie prawa do nieruchomości – zabudowania po browarze zostały przejęte przez Skarb Państwa. Przez dziesięciolecia działały tu różne instytucje – od szwalni do centrali rybnej – jednak na przełomie XX i XXI wieku znaczna część budynków nie była już użytkowana. Stary browar niszczał aż do 2012 roku, gdy rozpoczęły się prace adaptacyjne. Wartość projektu przekroczyła 37,5 mln złotych, z czego blisko połowę sfinansowano z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Kujawsko-Pomorskiego na lata 2007-2013.
