Okopy były w czasie I wojny światowej domami żołnierzy, więc znajdowane są menażki, kociołki, pistolety, karabiny, hełmy, guziki, wielkie ilości łusek karabinowych, narzędzia używane podczas budowy umocnień ziemnych i wiele innych przedmiotów. Jednakże nasz projekt zakłada badania nieinwazyjne, dlatego nie będziemy zakładali żadnych wykopów w celu poszukiwania zabytków. Zabytki te są jednak przez nas znajdowane, głównie z powodu pozostawiania ich przez poszukiwaczy eksplorujących te tereny z wykrywaczami metalu. Poszukiwacze ci, nastawieni na specyficzny rodzaj pamiątek, nie są zainteresowani niektórymi przedmiotami i zostawiają je na miejscu lub w pobliżu ich znalezienia, a my podczas prospekcji powierzchniowych znajdujemy je leżące na powierzchni ziemi. Takie zabytki oczywiście zabieramy i odpowiednio opisujemy okoliczności oraz miejsce ich odkrycia.
Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą uczestniczy w programie dofinansowanym ze środków Ministerstwa Kultury „Relikty terenowe frontu nad Bzurą 1914–15. Nieinwazyjne rozpoznanie stanowisk archeologicznych I wojny światowej”. Na czym polega ten projekt, którego jest pan koordynatorem?
Zadanie to składa się z kilku zasadniczych etapów. Pierwszym jest sporządzenie zdjęć lotniczych na podstawie danych pozyskanych metodą lotniczego skaningu laserowego. Zobrazowania te uwidocznią nam zabytki archeologiczne mające własną formę terenową. Na interesującym nas terenie będą to sieci okopów, stanowiska artyleryjskie, leje po pociskach i bombach, ziemianki, rowy dobiegowe, polowe składnice amunicji, cmentarze wojenne i inne relikty terenowe powstałe w trakcie lub jako następstwo działań wojennych. Oczywiście niewykluczone jest, że na zdjęciach tych dojrzymy również pozostałości po zabytkach archeologicznych starszych niż XX-wieczne.
Kolejnym elementem, można powiedzieć, że najważniejszym, będzie zewidencjonowanie stanowisk archeologicznych – tzn. prospekcja powierzchniowa, i w jej konsekwencji sporządzenie dla stanowisk archeologicznych z interesującego nas okresu kart ewidencji zabytków archeologicznych, które następnie, po zaakceptowaniu przez służby konserwatorskie, będą na stałe określały rodzaj, miejsce i opisywały wszelkie pozostałe dane stanowiska archeologicznego, które muszą się znajdować na karcie. Karty te znajdują się w wojewódzkich urzędach ochrony zabytków i służą do ustalania warunków konserwatorskich oraz są podstawowym źródłem informacji o stanowiskach archeologicznych dla badaczy.
Jednym z najciekawszych etapów prac będzie wykonanie dla 12 wybranych przez nas stanowisk prac geofizycznych. Będą to badania za pomocą najnowocześniejszych metod nieinwazyjnych, tzn. bez kopania. W pracach tych będą używane metody elektrooporowe, georadarowe i magnetyczne.
Wybór danej metody i aparatury podyktowany jest różnorodnością stanowisk. Badane będą zarówno miejsca występowania okopów, stanowiska artyleryjskie, jak i cmentarze wojenne oraz zburzone w czasie działań wojennych kościoły, które nie zostały odbudowane. Ostatnim etapem będzie wydanie publikacji naukowej podsumowującej wyniki badań archeologicznych, geofizycznych i historycznych, dotyczących interesującego nas tematu – walk nad Bzurą w latach 1914–1915.
