Żałobna wstążka wciąż wisi

Niedawno Wólczanka zainaugurowała rundę wiosenną rozgrywek IV-ligowych. Grała z Błękitnymi Ropczyce, drużyną drugiej części tabeli. Na trybunach stadionu w Ropczycach większość widowni stanowili kibice gości. Piłkarze, jak to mają w zwyczaju od kwietnia ubiegłego roku, wyszli na rozgrzewkę w specjalnych koszulkach. Wydrukowanych na nich zostało pięć portretowych fotografii: Mariusza Korzępy, Kamila Oślizły, Kamila i Rafała Pydychów, Patryka Szewczaka. Napis na dole: „Będziemy o was pamiętać”.

Fajni, charakterni, zawsze uśmiechnięci

26 marca 2016 r. na zakręcie drogi nr 875 w miejscowości Werynia w powiecie kolbuszowskim bus jadący z Mielca w kierunku Jarosławia zderzył się z ciężarówką. Na trzecioligowy mecz z Avią Świdnik do Wólki Pełkińskiej jechało ośmiu piłkarzy Wólczanki. Na miejscu zginęli Kamil i Rafał Pydychowie oraz Patryk Szewczak. W szpitalu zmarli Kamil Oślizło, Mariusz Korzępa. Ciężkie obrażenia odniósł Krystian Pydych, brat Kamila i Rafała. Pokiereszowani zostali Damian Bożek i Kamil Hula.

– Wszyscy w tym dniu, nie tylko my, ale i całe piłkarskie środowisko zrozumiało, jak ulotne jest życie. Tylu młodych ludzi nagle przestało być z nami i to w takim dniu jak Wielka Sobota – wspomina z trudem najtragiczniejszy dzień w historii klubu prezes Stanisław Olejarka.

Obecny szkoleniowiec drużyny Grzegorz Sitek prowadził wtedy Orła Przeworsk. Jechał z drużyną autokarem na mecz do Lublina z Motorem. O tragedii dowiedział się z radia. Gdy dojechali na miejsce z działaczami Motoru, rozważali, czy rozegrać ligowe spotkanie. Zagrali. – Znałem ich wszystkich. Z nami zagrali ostatni mecz w życiu. Wólczanka tydzień wcześniej zmierzyła się z Orłem. Był remis 1:1. Rozmawiałem z tymi chłopakami, bo wszyscy w tym środowisku się znamy. Do dziś mam ich twarze przed oczami. To byli tacy fajni, charakterni i zawsze uśmiechnięci ludzie – opowiada obecny trener Wólczanki.

Z papierami na granie

Jak mówi, każdy z nich miał „papiery na granie”. Wypożyczony ze Stali Mielec bramkarz Patryk Szewczak miał 18 lat. Blisko dwumetrowy chłopak. W Stali trenował go Bogusław Wyparło, weteran z ekstraklasy, trzykrotny reprezentant kraju. Chciał, żeby Patryk ograł się w Wólczance, w niższej lidze. Przyszłość była przed nim. Miał być bramkarzem numer 1 obecnie pierwszoligowej Stali. Na mecz z Avią przyjechała jego mama. Miała go zabrać na święta do domu.

25-letni Mariusz Korzępa pochodził z Kolbuszowej, był wychowankiem Kolbuszowianki, ale rozwinął się w Stali. Przeszedł z niej do Lechii Gdańsk. Na Wybrzeżu spędził dwa i pół roku. Grał potem w innych podkarpackich klubach, aż trafił na rundę wiosenną poprzedniego sezonu do Wólczanki. Mimo że zagrał w niej jeden mecz, podczas zimowych przygotowań zdążył wszczepić do drużyny dawkę profesjonalizmu, którą nabył podczas pobytu w Lechii. Zginął dwa kilometry od rodzinnego domu, w którym mieszkała narzeczona i czteromiesięczne dziecko.

Kamil Oślizło zaczynał w Stali, potem występował w klubach z Podkarpacia. Z Wisłą Sandomierz był o krok od awansu do II ligi. Lubił ofensywny futbol. Ostatnią bramkę strzelił na tydzień przed śmiercią w meczu z Orłem Przeworsk. Grę w piłkę 29-letni pomocnik łączył z pracą z młodzieżą w klubie Smoczanka Mielec. Zostawił żonę i roczne dziecko.

Bracia Kamil (22 lat) i Rafał (28 lat) Pydychowie, również pochodzący z Mielca, tworzyli na boisku parę świetnie rozumiejących się obrońców. Dziś spoczywają obok siebie w jednej mogile na cmentarzu w Mielcu.

W jednej chwili Wólczanka straciła pięciu piłkarzy. Trzech kolejnych trafiło do szpitala. Damian Bożek wrócił do gry jeszcze wiosną. Dziś występuje w Stali Rzeszów. Kamil Hul gra nadal w Wólczance. Najdłużej leczył się i rehabilitował Kamil Pydych. Miał uraz głowy. W styczniu tego roku podziękował wszystkim darczyńcom – a było ich wielu – dzięki którym mógł w Krakowie przejść skomplikowany zabieg operacyjny. Jest już zdrowy. Podjął pracę w Akademii Piłkarskiej Stali Mielec.

Łączy nas piłka

Po tragedii w klubie zastanawiano się, czy kontynuować rozgrywki. To było trudne wyzwanie. Wszyscy – piłkarze, trenerzy, kibice, mieszkańcy Wólki – czuli się poobijani psychicznie. – Z wójtem gminy doszliśmy do wniosku, że warto zagrać do końca. Chłopaki też tego chcieli. Trener Paweł Wtorek wykonał niebywałą pracę. W tym trudnym czasie zmobilizował drużynę. Tchnął w nią ducha walki. Jestem pełen uznania za ten wysiłek – mówi Stanisław Olejarka. Klub honorowo zrezygnował z tzw. żałobnej karty, możliwości utrzymania się w lidze bez względu na dalsze wyniki. Przyjął ofertę prowadzącego rozgrywki trzecioligowe Lubelskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej, by sprowadzić kilku nowych piłkarzy. Dograć sezon jedną jedenastką byłoby niemożliwością.

Zewsząd napływała pomoc. Z PZPN, Podkarpackiego Okręgowego Związku PN, z klubów dużych i małych. – O istnieniu niektórych nawet nie miałem pojęcia. To był dobry przykład na to, że hasło „Łączy nas piłka”, ma sens – opowiada Olejarka. Pieniądze otrzymały rodziny zmarłych i poszkodowanych piłkarzy. Mocno w pomoc zaangażowała się firma prezesa Wólczanki i jej sponsora Stal-Systems oraz Stal Mielec, gdzie kiedyś grali wszyscy uczestnicy tragicznego wypadku. Miesiąc po wypadku w Mielcu odbył się charytatywny festyn piłkarski pod hasłem „Gramy dla poszkodowanych”. Wzięli w nim udział byli reprezentanci kraju, m.in. Jacek Bąk, Tomasz Hajto, Cezary Kucharski, Radosław Majdan, Piotr Świerczewski, Leszek Pisz, Maciej Szczęsny. – Takiej konstelacji gwiazd nie widziano w Mielcu od czasów występów Realu Madryt – komentuje dyrektor Stali Bartłomiej Jaskot.