Najbardziej spektakularna jest wystawa „Obraz Złotego Wieku” na Zamku Królewskim na Wawelu. Imponująca liczba eksponatów ukazuje rozkwit kultury i sztuki w państwie polsko-litewskim pod panowaniem Zygmunta I i Zygmunta Augusta.
Wystawa rozlokowana jest w 20 salach renesansowego pałacu, które były świadkami wydarzeń związanych z życiem ostatnich Jagiellonów. Tytułowy „obraz” obejmuje dzieła wykonane z rozmaitych materiałów i z użyciem wielu technik – reprezentujących malarstwo tablicowe, malarstwo na płótnie, miniatury książkowe, rzeźby w drewnie i kamieniu, złotnictwo, hafciarstwo i tkactwo. Szczególne miejsce zajmą druki jako rewolucyjne medium służące propagowaniu nowych idei.
Ekspozycję otwiera sala poświęcona tematowi poszerzenia obrazu świata u progu ery nowożytnej, w której centralne miejsce zajmuje dzieło polskiego historiografa, medyka i geografa Macieja z Miechowa – słynny „Tractatus de duabus Sarmatiis Asiana et Europeana” przetłumaczony na wiele języków.
Alegoryczny wykład na temat życia człowieka
Trudno o lepsze miejsce niż sala poselska, by ukazać problematykę związaną z humanizmem renesansowym, który łączył dwie tradycje: pogańską i chrześcijańską. Zachowane do dzisiaj malowidło pod stropem przedstawia alegoryczny wykład na temat życia człowieka. Jego źródłem była rozprawa greckiego filozofa o imieniu Kebes, która cieszyła się ogromną popularnością w całej Europie. Na wawelskiej wystawie można zapoznać się z licznymi wydaniami tego dzieła, a także pisanym ręcznie, iluminowanym jego tłumaczeniem na język włoski z 1551 roku, obecnie przechowywanym w medycejskiej bibliotece Laurenziana we Florencji.
Czytaj więcej
Dzieła Mantegny i Perugino w stolicy, zaś we Wrocławiu arcydzieła rokoka można oglądać na otwartych właśnie wystawach.
