Skarga prokuratora była uzasadniona, ale tylko częściowo 

Obowiązek poniesienia kosztów przyłączenia do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej nie wynikał z uchwały rady miejskiej, ale z ustawy. 

W uchwale z 2018 r. rady miejskiej w sprawie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków na terenie gminy Nowogród prokurator rejonowy z Łomży zakwestionował § 15 ust. 2 załącznika do uchwały. Przepis stwierdzał, że osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej zapewnia na własny koszt budowę przyłączy do sieci wodociągowej, przyłącza do sieci kanalizacyjnej, studni wodomierzowej i pomieszczenia przewidzianego do lokalizacji wodomierza głównego oraz urządzenia pomiarowego.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku prokurator domagał się jednak stwierdzenia nieważności całej uchwały. Jego zdaniem rada miejska nie miała ustawowych podstaw do nałożenia w drodze uchwały obowiązku ponoszenia kosztów budowy przyłączy do sieci. Ustawa z 2001 r. o zbiorowym dostarczaniu wody i odprowadzaniu ścieków mówi jedynie o możliwości określenia przez radę gminy warunków przyłączenia do sieci. Nie uprawnia rady do wprowadzenia odpłatności za zamiar przyłączenia poszczególnych nieruchomości do sieci wodociągowej.

CZYTAJ TAKŻE: Finansowanie przedsięwzięć niedaleko rzek ma być łatwiejsze

Odpowiadając na skargę, Rada Gminy Nowogród stwierdziła, że prokurator błędnie zinterpretował § 15 uchwały. Regulacja zawarta w tym przepisie w żaden sposób nie rozstrzyga o nałożeniu obowiązku uiszczenia opłaty za podłączenie do urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych – a jedynie powtarza zapisy ustawowe. Ma to na celu zapewnienie osobom potencjalnie zainteresowanym przyłączeniem do sieci kompletnej informacji o określonych zasadach ponoszenia kosztów budowy przyłączy. Również samo powtórzenie przepisów ustawowych nie narusza prawa w sposób tak istotny, że mogłoby stanowić podstawę stwierdzenia nieważności całej uchwały.

CZYTAJ TAKŻE: Więcej odpadów poza systemem

Skarga prokuratora jest zasadna, ale tylko częściowo – ocenił WSA. Prawo miejscowe może wyłącznie uzupełniać przepisy ustawowe w granicach upoważnienia ustawowego. Nie może ich uzupełniać ani przeinterpretowywać regulacji ustawowych. A tak właśnie stało się w tym przypadku. § 15 regulaminu powtarza, choć niedokładnie, art. 15 ustawy o zbiorowym dostarczaniu wody i odprowadzaniu ścieków. Przepisy ustawowe nie uprawniają jednak rady gminy do wprowadzenia odpłatności za zamiar przyłączenia poszczególnych nieruchomości do sieci wodociągowej lub kanalizacyjnej. Nie ma natomiast podstaw do twierdzenia, że rada miejska nałożyła obowiązek ponoszenia takich opłat wbrew delegacji ustawowej. Powtarzając przepisy ustawowe, regulamin nie wprowadza żadnych innych kosztów niż określone w ustawie. Czym innym jest powtórzenie w regulaminie uregulowań ustawy, w których jest mowa o kosztach budowy instalacji i utrzymania poszczególnych urządzeń, a czym innym twierdzenie, że to uchwałą rady miejskiej nałożono na odbiorców takie opłaty i koszty. Regulamin nie wprowadził żadnych innych kosztów, niż uczyniła to ustawa. Obowiązek ich poniesienia nie wynika więc z uchwały, lecz z ustawy. Dlatego sąd nie stwierdził nieważności całej uchwały, lecz tylko § 15. Pozostała część regulaminu pozostaje w mocy.

Sygnatura akt: II SA/Bk 297/19