Nowe życie śląskich kopalń

Z końcem kwietnia upływa termin porozumień Kompanii Węglowej z bankami, które dały czas spółce na przygotowanie planu ratunkowego. W tym samym czasie węglowy gigant straci też płynność finansową – na dłużej nie starczy mu bowiem pieniędzy pozyskanych od Towarzystwa Finansowego Silesia, które pod koniec 2015 r. kupiło obligacje spółki. To dlatego zarząd Kompanii jest zdeterminowany, by 1 maja wszystkie kompanijne kopalnie przenieść do nowej spółki – Polskiej Grupy Górniczej – wzmocnionej kapitałem zebranym od energetycznych firm. Czasu jest coraz mniej, a negocjacje zarządu ze związkami zawodowymi się przeciągają.

Wyścig z czasem

Pismo w sprawie planowanego zbycia przez Kompanię Węglową na rzecz PGG 11 kopalń, czterech zakładów specjalistycznych oraz centrali grupy już wpłynęło do związkowców. Otrzymali oni zapewnienie, że pracownicy Kompanii zachowają dotychczasowe umowy o pracę. Grupa zatrudnia obecnie około 34 tys. osób.

Problem w tym, że część górniczych przywilejów zapisana jest w różnych porozumieniach. Czy po przejściu załogi do nowej spółki stracą one moc? – Wszystkie sprawy pracownicze chcemy uzgodnić ze stroną społeczną jeszcze przed wejściem kopalń i zakładów do Polskiej Grupy Górniczej – odpowiada Tomasz Głogowski, rzecznik Kompanii Węglowej.

Związkowcy chcą utrzymania w tym roku średnich pensji z 2015 r. Z drugiej strony inwestorzy też wysyłają jasny komunikat – zainwestują w PGG 1,5 mld zł, ale tylko wówczas, gdy jej biznesplan będzie przewidywał osiągnięcie przez całą spółkę, a także każdą z jej kopalń, trwałej rentowności. Będzie to niezmiernie trudne, jeśli zarządowi nie uda się zredukować kosztów, w tym także pracowniczych.

Tymczasem związkowcy rozpoczęli spór zbiorowy, a toczące się od tygodni kolejne spotkania z zarządem nie przynoszą rezultatów. Analitycy podkreślają, że nawet jeśli dojdzie do transakcji i energetyka zrzuci się na ratowanie Kompanii, to nie oznacza jeszcze sukcesu.

– 1,5 mld zł to zdecydowanie za mało, by wyprowadzić na prostą kopalnie Kompanii Węglowej – twierdzi Łukasz Prokopiuk, analityk DM BOŚ. – Pieniądze od energetyki jedynie podtrzymają płynność węglowej spółki, ale nie zmienią znacząco jej sytuacji – dodaje Prokopiuk.

Zaniepokojona załoga

Zgodnie z zapowiedziami Ministerstwa Energii do czerwca ma się także wyjaśnić sytuacja Katowickiego Holdingu Węglowego. W spółce znów wybuchły niepokoje społeczne. Związek Sierpień ’80 alarmuje, że może dojść do likwidacji kopalni Wujek poprzez najpierw przekazanie Ruchu Śląsk do Spółki Restrukturyzacji Kopalń, a później zrobienie tego samego z Ruchem Wujek. Zakład zatrudnia około 3,1 tys. osób.

– Obecnie nie ma żadnych decyzji dotyczących przekształceń kopalni Wujek bądź któregoś z jej ruchów – zapewnia Wojciech Jaros, rzecznik KHW.

Jednak sytuacja Wujka pozostaje niepewna, bo perspektywy opłacalnej ekonomicznie eksploatacji posiadanych zasobów kopalni są wątpliwe.

Według rządowych zapowiedzi KHW potrzebuje wsparcia kapitałowego rzędu 400–500 mln zł. W ratowanie spółki może się zaangażować koncern energetyczny Enea. Rozważany jest wariant utworzenia zupełnie nowej spółki – Polskiego Holdingu Węglowego, do którego oprócz KHW weszłaby także należąca do Enei kopalnia Bogdanka oraz Węglokoks Kraj.

O przetrwanie walczy też Jastrzębska Spółka Węglowa, która do końca czerwca musi porozumieć się z bankami w sprawie restrukturyzacji zadłużenia. Analitycy bardziej jednak niż banków obawiają się związków zawodowych.