Rezydencje królewskie w stolicy słyną z wyjątkowych ogrodów. Przy pałacu w Wilanowie ogród barokowy na tarasie górnym i dolnym nawiązuje do XVII-wiecznego projektu architekta Jana III Sobieskiego – Augustyna Locci. Jest geometrycznie regularny, z ornamentami z bukszpanu, strzyżonymi w ostrosłupy grabami oraz kwaterami wypełnionymi kwiatami i obwiedzionymi niskimi żywopłotami. Stoją tu mitologiczne rzeźby, sławiąc cnoty króla i królowej Marysieńki. Putta na balustradzie symbolizują etapy miłości. Są też alegorie czterech pór roku.
Ogród północny ma podobnie jak barokowy regularne formy, lecz odwołuje się do ogrodów późniejszych, XVIII/XIX-wiecznych. Ogród różany z fontanną inspiruje projekt z połowy XIX wieku. W Ogrodzie przy Oranżerii kwitną lilie i werbena potagońska, a kwiatowe kwatery uzupełniają egzotyczne rośliny w donicach: daktylowce, palmy, bananowce, figowce.
W przypałacowych ogrodach w Wilanowie kwitnie blisko 50 tysięcy roślin w różnych kolorach.
Wielka klasyka
Na Zamku Królewskim w Warszawie trwa rewaloryzacja ogrodu dolnego przy Arkadach Kubickiego od strony Wisły. Będzie można do niego wejść dopiero na wiosnę przyszłego roku. Zwiedzający zamek mogą jednak w pełni podziwiać ogród górny, starannie zrewitalizowany przed trzema laty.
W ciągu wieków ogrody Zamku się zmieniały, ich początki sięgają XVI wieku. Górny nawiązuje obecnie do czasów przywracania świetności zamku w latach międzywojennych. Jest neomodernistyczny w klimatach lat 20. i 30. XX w. Ma wyraźne podziały geometryczne, twarde nawierzchnie, niskie żywopłoty, kamienne uproszczone ławy i wazy, fontannę w stylu art déco i rabaty z popularnymi w tamtym okresie kwiatami. Ten styl bywa też nazywany „modern barok", bo czerpie z form klasycyzującego baroku francuskiego, upraszczanego w duchu modernizmu.