Pod koniec ubiegłego roku Rada Miejska w Lubsku w woj. lubuskim podjęła uchwałę w sprawie ustalenia diet dla radnych.
Zryczałtowana dieta miesięczna dla przewodniczącego Rady Miejskiej miała wynosić 1611 zł. Dla wiceprzewodniczącego RM oraz dla przewodniczących komisji Rady – 1300 zł. Diety dla radnych ustalono w wysokości 1200 zł miesięcznie. W § 1 pkt 4 uchwały określono, że z tytułu udziału w kontrolach prowadzonych przez Radę radnym przysługuje dodatkowo 90 zł za pracę za każdy dzień kontroli.
Ten właśnie punkt zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. wojewoda lubuski. Zdaniem wojewody, wbrew przepisom ustawy o samorządzie gminnym o ustalaniu wysokości zryczałtowanych diet miesięcznych, Rada Miejska wprowadziła dodatkowe świadczenie pieniężne oprócz tych diet. Narusza to przepisy ustawy o samorządzie gminnym, zgodnie z którymi rada gmin może ustalać wyłącznie zasady przyznawania radnemu diet i zwrotu kosztów podroży służbowych – twierdził wojewoda.
Burmistrz Lubska zwrócił się do sądu o oddalenie skargi.
WSA nie dopatrzył się naruszenia prawa i oddalił skargę. Przepisy ustawy o samorządzie gminnym określają, że na zasadach ustalonych przez radę gminy radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Rada może też zróżnicować diety w zależności od pełnionych funkcji i przedmiotu działalności. Dieta nie może jednak tracić charakteru ekwiwalentu utraconych korzyści, a jej kwota musi się mieścić w limicie określonym w ustawie o samorządzie gminnym oraz w wydanym na tej podstawie rozporządzeniu Rady Ministrów z 2000 r. w sprawie maksymalnej wysokości diet przysługujących radnemu gminy. W ocenie WSA argumentacja wojewody nie dowodzi sprzeczności zaskarżonego przepisu z prawem, lecz wynika z nieakceptowania innego rozwiązania niż wzorzec uchwały w sprawie diet przyjęty przez wojewodę. Tymczasem, zdaniem sądu, dopuszczalne są różnice w ukształtowaniu diet i wyodrębnienie podstawowych diet ryczałtowych oraz diet ryczałtowych za pełnienie przez radnych funkcji kontrolnych. Oczywiste jest bowiem, że wykonywanie kontroli wiąże się z dodatkowymi obciążeniami i kosztami – podkreślił WSA. Wyrok jest nieprawomocny. Wojewoda może jeszcze wnieść skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. ©?
