Niech hucuły wrócą na Huculszczyznę

Hucuły – to rasa koni, która powstała na wschodnim łuku Karpat. Pierwsze wzmianki o niej sięgają roku 1603. Pierwsza hodowla powstała w Łuczynie w XIX wieku na terenie dzisiejszej Rumunii. – Zakładali ją Austriacy na potrzeby wojska. Hucuł był koniem jucznym. Rzadko spotykanym w zaprzęgu – tłumaczy Władysław Brejta, prezes Zakładu Doświadczalnego w Odrzechowej koło Sanoka, który zajmuje się hodowlą i prowadzi działalność upowszechnieniową i doradczą hodowli bydła i koni w warunkach górskich, w tym m.in. hucułów. W okresie międzywojennym, w roku 1925, w Kosowie powstał Związek Hodowców koni Rasy Huculskiej. Jego prezesem został Michał Bohosiewicz, wiceprezesem znany Hucuł Petro Szekeryk-Donykiw. Związek organizował przeglądy koni, a nagrodzeni hodowcy otrzymywali wysokie premie pieniężne. W latach 1925–1937 zarejestrowano 829 klaczy huculskich. – Po wojnie Huculszczyzna znalazła się poza granicami Polski, a hucuły uznano za konie nie za bardzo potrzebne – wspomina prezes Brejta. Po wojnie nie było zorganizowanej hodowli koni w Polsce. Jedna grupa klaczy pochodzenia krajowego znajdowała się w Racocie, a druga, węgierskiego, w Janowie Podlaskim.