Jej historia sięga 1958 roku i wciąż dopisywane są do niej kolejne ciekawe rozdziały.
Zaraz po II wojnie światowej przy warszawskiej Zachęcie utworzone zostało Centralne Biuro Wystaw Artystycznych, a w 49. miastach wojewódzkich powstawały jego oddziały. Jednym z nich była galeria w Opolu działająca pod nazwą – Centralne Biuro Wystaw Artystycznych w Warszawie Oddział w Opolu.
– Spotykaliśmy się w Zachęcie, wymienialiśmy doświadczeniami, wystawami – wszyscy się znaliśmy – wspomina Anna Potocka, dyrektorka galerii. – Otrzymywaliśmy tzw. pomoc merytoryczną, czyli środki z funduszy państwa, dzięki którym mogliśmy pokazywać duże wystawy – także sztuki japońskiej czy na przykład amerykańskiej. Dziś pozostało już tylko 11 tego typu instytucji, w tym nasza. W przeszłości mieliśmy też oddział w Brzegu, w Raciborzu i Kędzierzynie-Koźlu. Potem wszystkie nasze oddziały się usamodzielniły. Jednak nieprzerwanie, od 1958 roku, realizujemy te same działania, choć zmieniła się nazwa galerii i inny jest sposób jej finansowania.
Trzy sale
W głównym budynku mieszczą się trzy sale wystawowe – jedna na dole i dwie na górze – łącznie około 600 mkw. powierzchni. Przez 60 lat działalności zrealizowanych zostało blisko 4,5 tysiąca wystaw. W salach głównych rocznie prezentowanych jest od ośmiu do dziesięciu ekspozycji.
– Wszystko zależy od tego, ile czasu potrzeba na zbudowanie właściwej oprawy dla wystawy – wyjaśnia dyrektorka Galerii Sztuki Współczesnej w Opolu. – Bardzo często współpracujemy ze scenografami, którzy projektują wnętrza wystaw – nieraz zgodnie z ich wizją zabudowujemy okna, innym razem dokładamy ściany. Mamy też w przejściu małą przeszkloną galerię, w której pokazujemy najczęściej wystawy promocyjne młodych artystów. Prezentujemy również wystawy w innych instytucjach Opola – Muzeum Śląska Opolskiego, w miejskiej Bibliotece. Zdarza nam się robić wystawy w przestrzeniach bankowych. Realizujemy także wielkoformatowe wystawy plenerowe.
