Na klub wcale nie trzeba wydawać fortuny

Łukasz Majchrzyk: Pół Krakowa pana kocha, drugie pół zapewne nienawidzi. Jest takie zdjęcie, które stało się symbolem ratowania Wisły. Siedzi pan w kolejce na Kasprowy Wierch z telefonem w ręku, zatroskany...

Bogusław Leśnodorski: Zrobił to zdjęcie mój przyjaciel, z którym byłem w tym wagoniku. Nie wiedziałem, że ktoś mnie fotografuje.

Rzeczywiście pisał pan esemesa w sprawie Wisły? Pojawiały się komentarze, że to ustawione zdjęcie.

Byłem już wtedy na łączach w sprawie krakowskiego klubu, miałem słuchawki w uszach. Zdałem sobie sprawę, że to zdjęcie powstało, gdy zadzwonił do mnie ktoś, kto zobaczył fotografię w gazecie. W ten sposób niejaki Jasiek Jelonek zaliczył debiut w mediach ogólnopolskich jako autor zdjęć.

Długo pan bez piłki nie wytrzymał.

Cały czas coś się dzieje, chodzę na mecze. Od kiedy odszedłem z futbolu i wiele osób przestało mnie postrzegać jako konkurencję, to dzwonią, żeby się poradzić. Kiedy są w Warszawie, to mnie odwiedzają.

Do pierwszego meczu nie był pan pewny, że Wisła wyjdzie na prostą?

Było sporo niewiadomych i wciąż jest, ale jeszcze przed pierwszym meczem wiedziałem, że już nie ma ryzyka wycofania Wisły. Skąd to wiedziałem? Działałem przez kilka lat w polskim futbolu i widziałem kluby w gorszej sytuacji finansowej niż Wisła, które grały w ekstraklasie, choćby Ruch Chorzów. Z Wisły jednak niemal wszyscy uciekli, po prostu zniknęli i nie było komu działać. To był problem.

Pan od zawsze kojarzony był z Legią, a tu nagle troska o Wisłę...

To było kompletnie spontaniczne. Przez dwa, trzy lata byłem mocno zaangażowany w odbudowywanie Zagłębia Sosnowiec, doprowadziłem do poziomu ekstraklasy Legię koszykarską, więc odgruzowywanie nie było dla mnie czymś nowym. Ciężko znoszę sytuacje, gdy się ludzie poddają.

To samo mówił Jarosław Królewski.

Dla mnie było naturalne, że powinni się zaangażować ludzie emocjonalnie związani z krakowskim klubem. Dlatego dobrze, że pojawili się Kuba Błaszczykowski, Jarosław Królewski, Rafał Wisłocki. Ja sam bym nic nie zrobił.

Jarosław Królewski mówił, że bez kogoś takiego jak pan sam by się w ratowanie Wisły nie zaangażował.

Zna życie, prowadzi poważne biznesy i wie, że nie należy się pchać w nieznane rejony. Gdybym ja miał wejść w branżę internetową bez wsparcia, to pewnie bym sobie tylko krzywdę zrobił. Jarek Królewski znał Rafała Wisłockiego od dawna, uważał, że ma on odpowiednie kompetencje. Rafał przyszedł na kawę i powiedziałem, że jeśli on tego nie zostawi, to ja też się zaangażuję. Dość szybko okazało się, że Rafał sobie dobrze radzi. Pojawił się Tomek Jażdżyński, który zawsze był blisko klubu, cały czas byłem w kontakcie z Kubą. Widać było, że jemu zależy i jeśli tylko będzie szansa, to pomoże.

W tym biznesie zaufanie to podstawa?

Zaufanie i ludzie. Trafiło na siebie kilka osób, które nic o sobie nie wiedziały, oni może kojarzyli mnie z przekazów medialnych, i zaczęliśmy razem działać. Dzisiaj świat i biznes tak wyglądają, że nie znasz kogoś dobrze, jeśli nie znasz go od 20 lat.

Postawił pan warunek, że prezesem ma zostać Rafał Wisłocki? Jego pan nie znał w ogóle.

To prawda, ale nie znałem też innych kandydatów. Spotkałem się z Rafałem i zobaczyłem, że mówi sensownie, zbudował w Wiśle akademię, więc intuicyjnie wyczułem, że można mu zaufać. Pierwsze ustalenia były takie, że prezesem miał być chyba pan Tadeusz Czerwiński, ale przecież on w Wiśle działał już od wielu lat. Skoro wcześniej Wisły ci ludzie nie podnieśli, to teraz też nie spodziewałem się, że jakoś bardzo pomogą. Dlatego powiedziałem: zaangażuję się, jeśli to pan zostanie prezesem.

Mnie w tej sprawie uderza fakt, że Wisła na koniec marca dostała licencję, a już praktycznie od sierpnia słyszało się o poważnych kłopotach. W klubie ekstraklasy może nastąpić tak mocne tąpnięcie?

Oczywiście, że tak. Co robi większość klubów? We wnioski licencyjne wpisuje planowane przychody z transferów na poziomie kilkunastu milionów złotych.

To mało prawdopodobne?

Oczywiście, taki strzał może się zdarzyć, jak Cracovii Bartosz Kapustka czy Krzysztof Piątek albo Wiśle Płock Arkadiusz Reca. Myślę, że po tej aferze podejście Komisji Licencyjnej PZPN się zmieni, będzie bardziej prewencyjna, restrykcyjna i będzie większą wagę przywiązywała do takich zapisów. Groził nam wstyd na całą Europę, bo bylibyśmy chyba jedyną poważną ligą, w której klub wycofał się w połowie sezonu. Rykoszetem dostałyby wszystkie kluby, bo sponsorzy, telewizja obcięliby pieniądze, byłyby korekty wyników. Trzeba robić wszystko, by nie dopuścić do takiej sytuacji. Biznes na tym polega, że niektórzy bankrutują, ale w trakcie sezonu nie ma prawa się to zdarzyć.

Kiedy pan był prezesem Legii, to zdarzało się, że wpisywaliście do wniosków licencyjnych kwoty, które wyglądały lepiej?

Za ich przygotowywanie wtedy odpowiedzialny był w Legii Przemek Tokarz. Chyba dostałby zawału, gdybym mu coś takiego zaproponował. Nie uczestniczyłem w przygotowywaniu wniosku. To, co się pojawiało za moich czasów, było efektem tego, co poszczególne działy Legii przygotowały. Mogę się mylić, ale chyba nigdy nie było tak, żeby nasze szacunki zostały zweryfikowane w dół. Raczej przekraczaliśmy założenia na plus.

Przychody z transferów to jest tylko szacowanie.

Jeśli ktoś się zna na tym biznesie, to może się pomylić o pięć procent. Jeśli polski klub wpisuje we wniosku licencyjnym, że chce pozyskać ze sprzedaży zawodników w jednym okienku transferowym ok. 30 mln złotych, to mówię wprost, że Komisja Licencyjna nie powinna tego potraktować poważnie, bo to jest absurd. Oczywiście, takie okienko może się kiedyś zdarzyć, ale nie wolno opierać na tym planowania budżetu. Dobry polski klub jest w stanie zaplanować, że sprzeda dwóch zawodników po 1,5 mln euro.

Polskim klubom z ekstraklasy raczej ciężko przychodzi zarabianie...

Wisła jest jednym z kilku klubów, które mają duży potencjał. Wiele innych takiego nie miało i nie ma. W grupie klubów z większym potencjałem według mnie są jeszcze: Legia, Lech, Górnik, Lechia.

Ale np. Piast Gliwice już nie...

Ma bogatego właściciela, czyli miasto. Tam jest wszystko uszyte mądrze, na miarę. To jest chyba jedyny klub, gdzie miasto jako właściciel się sprawdza, chociaż generalnie jestem przeciwnikiem sytuacji, w której samorząd jest właścicielem, bo na ogół prowadzi to do problemów.

Mówi pan, że 30–40 mln złotych przychodów można spokojnie w Wiśle wygenerować.

A ile karnetów sprzedali teraz?