Aby zdecydować się na start w konkursie na dyrektora Teatru im. Bogusławskiego w Kaliszu, Bartosz Zaczykiewicz musiał zrezygnować z Teatru im. Wilama Horzycy w Toruniu.
– Na to składa się kilka czynników – powiedział nam dyrektor Zaczykiewicz. – Przede wszystkim zostałem ukształtowany w tradycji ciągłego poszukiwania swojej drogi, swojego miejsca. Jestem w takim punkcie życia, który nasila refleksję nad podstawowymi zagadnieniami. Rzeczywistość wokół też nie szczędzi znaków zapytania. Nie do końca potrafię to zracjonalizować, ale wędrówka jest może jakimś moim sposobem na mierzenie się z tym stanem. To główny powód przenosin. Poza tym w Toruniu, gdzie spędziłem cztery i pół roku jako zastępca dyrektora do spraw artystycznych, Teatr im. Horzycy od dwóch lat wciąż tkwił w szczególnym zawieszeniu, po tym jak w 2015 r. marszałek województwa kujawsko-pomorskiego niezgodnie z prawem unieważnił wyniki konkursu na dyrektora. Wielkim wysiłkiem całego zespołu dawaliśmy radę artystycznie, ale trudno było odpowiedzialnie tworzyć plany. Kiedy więc ogłoszono konkurs na szefa sceny nad Prosną, wydało mi się to kuszącym wyzwaniem. Kaliski teatr i organizowany przezeń Festiwal Sztuki Aktorskiej zawsze były znaczącymi punktami na mapie teatralnej, a ja zrealizowałem tu jedno ze swoich pierwszych przedstawień, co bardzo miło wspominam. Poza tym mam wrażenie, że cały czas nad miastem unosi się coś, co nazywam duchem Marii Dąbrowskiej. Chciałbym z tego czerpać.
Bez narzucania kierunku
Bywa, że organizator konkursu może stawiać trudne warunki, jakie musi spełnić nowy szef sceny.
– Były oczywiście ogłoszone formalnoprawne kryteria – potwierdza dyrektor Zaczykiewicz. – Ale jeśli ma pan na myśli narzucanie kierunku, w jakim teatr ma podążać, repertuaru i tematów – to nic takiego się na szczęście nie pojawiło. Raczej spotkałem się z otwartością i ciekawością ze strony organizatora.
