Włodzimierz Pawlak należy do najciekawszych artystów polskich. Studiował w warszawskiej ASP w latach 1980–1985, dyplom zrobił w pracowni Rajmunda Ziemskiego. W latach 80. współtworzył legendarną warszawską Gruppę razem z Ryszardem Grzybem, Pawłem Kowalewskim, Jarosławem Modzelewskim, Markiem Sobczykiem i Ryszardem Woźniakiem. Gruppa uczestniczyła w niezależnym ruchu artystycznym stanu wojennego i lat późniejszych, słynąc z obrazoburczych wystąpień.
W tamtym czasie twórczość Pawlaka była ekspresyjna i zakorzeniona w problematyce społeczno-politycznej. Ekspresja emanuje z „Portretu z czerwoną twarzą" z 1984 r. i obrazu zatytułowanego „Łamanie szklanych rurek" z 1987, na którym widać tylko ręce na czerwonym jakby spływającym krwią tle. Oba płótna są wyrazem gwałtownego sprzeciwu wobec komunistycznej władzy i totalitarnej przemocy.
Jego twórczość jest ceniona w kraju i za granicą. W 1990 r. zdobył Grand Prix na Festiwalu Malarstwa w Cagnes-sur-Mer, jego prace znajdują się w kolekcjach polskich i europejskich. Jest performerem, poetą i teoretykiem sztuki.
Pierwsza część wystawy w Galerii DAP prezentuje wcześniejsze prace Pawlaka, m.in. jeden z jego najgłośniejszych obrazów „Polacy formują flagę narodową" z 1989 r. – na granicy abstrakcji i malarstwa figuratywnego. Jego „flagę" pokrywają robione ołówkiem wyżłobienia na powierzchni grubo kładzionej biało-czerwonej farby, stając się symbolicznym zapisem dni i lat, składających się na długi proces politycznych przeobrażeń.
Jest też spory wybór różnych malarskich „dzienników" w eksperymentalnych technikach, zaczynając od tablicowych kolaży formowanych z drobnych wklejonych w płótno przedmiotów i partii malowanych. Przypomniano pracę z cyklu „Muchy", prezentowanego na pierwszej indywidualnej wystawie artysty w pracowni Ryszarda Winiarskiego, jeszcze gdy był na warszawskiej ASP.
