Nie tylko tkanina artystyczna

Jego historia rozpoczęła się w 1952 roku, gdy w łódzkim Muzeum Sztuki utworzony został Dział Tkactwa. Cztery lata później placówka miała już swoją obecną siedzibę – Białą Fabrykę Ludwika Geyera, pierwszego łódzkiego przedsiębiorcy-wizjonera nazywanego „królem perkalu". To okazały kompleks klasycystycznych budynków, będący jednym z najpiękniejszych w Polsce zabytków architektury przemysłowej. Inicjatorką, założycielką i pierwszym dyrektorem muzeum była Krystyna Kondratiuk.

– Kolekcjonujemy wszystko, co jest związane z włókiennictwem – nie tylko obiekty reprezentujące współczesną sztukę włókna, mamy także zbiory związane z techniką włókienniczą, tkaniną przemysłową i ludową – wylicza Katarzyna Witas, główny kurator Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi. – Posiadamy także pamiątki i dokumenty dotyczące historii włókiennictwa. Można powiedzieć, ze jesteśmy zarówno muzeum techniki i przemysłu, sztuki, designu, mody, historii regionu, jak i etnograficznym. Ważnym dopełnieniem naszej działalności jest też Skansen Łódzkiej Architektury Drewnianej. Unikalność naszej instytucji polega właśnie na wieloaspektowości gromadzonych zbiorów. Zazwyczaj muzea włókiennictwa są mniej wyspecjalizowane niż my. U nas każdy może znaleźć coś dla siebie – zarówno ten, kto jest zainteresowany designem, jak i ten, kogo fascynuje moda. Rozczarowani nie będą również pasjonaci techniki i miłośnicy historii.