Sponsorzy słono płacą za kopalnie

W połowie września górnicza spółka - powołana do życia w maju tego roku jako następczyni Kompanii Węglowej - była już 400 mln zł pod kreską. Dla energetycznych inwestorów, którzy za udziały PGG zapłacić mają po 500 mln zł (mają pakiety po 15,7 proc.), oznacza to udział w stracie spółki na poziomie około 63 mln zł (łącznie to ok. 200 mln zł). Ta kwota prawdopodobnie jest już nieco wyższa, a do końca roku może wzrosnąć nawet dwukrotnie.

Planowana strata

– Taki poziom był zakładany w biznesplanie – mówi nam osoba znająca sytuację PGG. Pytana o prognozy na koniec tego roku zapewnia, że ujemny wynik z czterech miesięcy nie zostanie podwojony. – Będzie się zawierał w widełkach między 400 a 800 mln zł – dodaje.

Gdyby jednak sięgnął maksymalnego wskazanego pułapu, to sponsorzy PGG musieliby się liczyć z udziałem w stracie na poziomie ponad 130 mln zł (bo od listopada każdy z nich będzie miał 16,6 proc. w górniczej spółce). Do tej pory tylko Energa przy wynikach półrocza wspominała o możliwych testach na utratę wartości z tytułu inwestycji. Ale we wrześniowym wywiadzie prezes spółki Dariusz Kaśków nie widział przesłanek do dokonania odpisów.

Tymczasem ze źródeł zbliżonych do PGG słychać o możliwym „urealnieniu" biznesplanu choć na razie oficjalne prace nas korektą jeszcze się nie rozpoczęły. Wynik operacyjny w okolicach zera plus na koniec 2017 r. nie jest podobno na razie zagrożony. W korekcie może chodzić m.in. o ceny węgla, które w europejskich portach sukcesywnie rosną, ale na razie nie poprawią jeszcze wyników naszych spółek górniczych ze względu na nadpodaż na naszym rynku.

Połączyć i przekazać

Wśród rozważanych pomysłów jest także przekazanie Sośnicy do Spółki Restrukturyzacji Kopalń. Ten najbardziej deficytowy zakład w ramach porozumienia ze związkami dostał ostatnią szansę. Zostanie w grupie, o ile do końca stycznia 2017 r. (po uzbrojeniu i uruchomieniu dwóch ścian wydobywczych) zacznie przynosić zyski.

- Pierwsze wyniki nie są jednak pozytywne dla Sośnicy ze względu na techniczne problemy z wydobyciem – słyszymy ze źródeł zbliżonych do PGG.

Spółka zapewnia jednak, że żadne ostateczne decyzje w sprawie tej kopalni jeszcze nie zapadły. Podobnie jak w przypadku zakładu Halemba – Wirek, będącego częścią kopalni zespolonej Ruda. Choć według doniesień medialnych czas Halemby też jest już policzony.

Na razie PGG przygotowuje się do przekazania dwóch szybów zakładu Pokój (mają fedrować tylko do końca roku), znajdującego się także w megakopalni Ruda. Rozmowy z SRK na ten temat są już zaawansowane. Przekazywanie majątku wraz z pracownikami chętnymi do odejścia nie byłoby możliwe, gdyby nie połączenie od lipca 11 zakładów oddziedziczonych po Kompanii w trzy megakopalnie. Obok Rudy są ROW oraz Piast – Ziemowit. Samodzielne pozostały zaś Sośnica i Bolesław Śmiały.

Do tej pory chęć skorzystania z osłon socjalnych (urlopów górniczych i jednorazowych odpraw) w PGG zgłosiło około 4,8 tys. osób z liczącej ok. 32 tys. załogi. Łącznie z JSW i KHW zgłosiło się prawie 9,4 tys. pracowników zainteresowanych odejściem. Może być jeszcze więcej, bo limit wydatków z budżetu na restrukturyzację sektora podniesiono z 3 do 7 mld zł. Skorzystać z osłon można tylko do 2018 r.

- Na razie restrukturyzacja branży ślimaczy się. Nadprodukcja rzędu kilkunastu milionów ton nie pozwala na odbicie cen mimo pozytywnych sygnałów ze świata – twierdzi Michał Bukowski, prezes think tanku WiseEurope.

Szacuje, że przy obecnych kosztach wydobycia czarnego paliwa jego ceny powinny oscylować wokół 300 zł za tonę, by PGG i inne spółki górnicze osiągnęły próg rentowności. Tymczasem cena węgla energetycznego – zgodnie z danymi Agencji Rozwoju Przemysłu za lipiec - była o ponad 100 zł za tonę niższa. – Nic dziwnego, że kopalnie przepalają przelewane na konto pieniądze, zwłaszcza że od razu drastycznie nie zmniejszyły zatrudnienia i wielkości produkcji - zauważa Bukowski. Sytuację może zmienić wspomniane 7 mld zł, które – jak ocenia - wystarczy na zmniejszenie zatrudnienia w górnictwie o ok. 40-50 tys. osób.